غربالگری
با انجام تست های غربالگری می توان تا حد زیادی به میزان واقعی احتمال داشتن فرزندی با نقایص مادرزادی پی برد.
اگر نتیجه تست مثبت باشد به این معنی است که احتمال وجود نقص بالاتر از دیگران است به همین خاطر پزشک معالج شما ممکن است برای شما تست های تاییدی انجام دهد تا از بابت سالم بودن جنین اطمینان حاصل کند. اگر نتیجه تست منفی شود به این معنی است که احتمال وجود نقص در نوزاد شما آنقدر پایین است که احتیاج به پیگیری ندارد اما تضمینی وجود ندارد که شما یک نوزاد طبیعی داشته باشید مزیت تست غربالگری این است که هیچ گونه ریسک سقط را به همراه ندارد و صدمه ای به جنین نمی رساند.
اگر نتایج آزمایش های غربالگری ،خطر بالای ابتلای جنین به سندرم ها را نشان دهد ، نمونه گیری از جنین به یکی از روش های زیر امکان پذیر است:
1-آمنیوسنتز: در هفته 15 تا 20بارداری ( با احتمال عارضه سقط 1 در 200)
2-نمونه برداری از پرزهای کوریونیک(Chorionic Villu Sampeling): در هفته 10 تا 14 بارداری ( با احتمال عارضه سقط 1 در200)
3-نمونه گیری از خون بند ناف از طریق پوست: بعد از 18 هفتگی بارداری، معمولا آخرین انتخاب در مواردی است که نتایج سایر تستها مبهم باشد.
لازم است تمامی زنان در مورد تفاوت های بین تست های غربالگری و تستهای تشخیصی مشاوره شوند و گزینه بررسی تشخیص تهاجمی به زنان پیشنهاد شود. ( توسط پزشک معالج)
