آزمایش تب مالت با ۲ME آنتی بادی از نوع کلاس IgG را مورد بررسی قرار می دهد.
این آزمایش جهت تشخیص کلاس آنتی بادی بعد از مثبت شدن نتیجه آزمایش رایت انجام می گیرد.
در این تست ابتدا توسط ماده ای به نام ۲-مرکاپتواتانول ، پیوند های دی سولفیدی موجود در ساختمان IgM تخریب می شود و سپس از همین سرم بدون IgM، رقت های مختلف (همانند آزمایش رایت) تهیه شده و آنتی ژن مخصوص ۲ME به تمامی لوله ها اضافه می شود. پس از ۲۴ ساعت انکوباسیون در ۳۷ درجه سانتیگراد، آخرین لوله دارای آگلوتیناسیون به عنوان تیتر ۲ME گزارش می شود.
اهمیت کاربرد این ازمایش در تشخیص و افتراق بین بیماری بروسلوز فعال از غیر فعال در فردی است که علائم بالینی بروسلوز را دارد ولی نتیجه تیتر آزمایش رایت پایین بوده و کشت او نیز منفی است. در بروسلوز فعال آنتی بادی IgG در بدن فرد افزایش یافته و حتی از آنتی بادی IgM نیز بیشتر است پس بنابراین تست ۲ME این فرد مثبت می شود و در صورت درمان بیماری بروسلوز(بروسلوز غیر فعال) به علت از بین رفتن آنتی بادی IgG تست ۲ME منفی می شود.
البته در اوایل بیماری هم که هنوز IgG در بدن تولید نشده، با وجود بیماری فعال، ۲ME منفی خواهد بود.
